Νίκος Απέργης – Εγώ ο δυνατός

Πες μου,
τι ζητάς στις πληγές μου απόψε,
της ζωής μου το νήμα έλα κόψε,
πες μου.

Πες μου,
ποιος θεός τελικά μας ορίζει,
όποιος νιώθει αγάπη γυρίζει,
πες μου.

Ποτέ,
τέτοιο τέλος μαζί σου να ζήσω δε θέλω ποτέ
κι αν ζήτουσες για σένα να σπάσω θα έλεγα ναι.
Όλα είναι δικά σου κι απόψε, μη φύγεις ποτέ!

Εγώ ο δυνατός,
για δες πως ραγίζω μπροστά σου,
και μοιάζω μικρός.
Χρειάζομαι τον ερώτα σου
να γίνω Θεός,
μα ο δρόμος να τρέξω κοντά σου κι απόψε κλειστός.

Εγώ ο δυνατός,
για πρώτη φορά στη ζωή μου
ας είμαι δειλός.
Σε θέλω μονάχα δική μου,
δε γίνεται αλλιώς,
μα πώς να ενωθούν, δεν μπορούνε,
σκοτάδι με φως.
Μα πώς να ενωθούνε, καρδιά μου, σκοτάδι με φως.

Σβήνω,
τον παλιό εαυτό μου, να γίνω,
το μεγάλο όνειρό σου εκείνο,
σβήνω.

Σβήνω,
τα κρυφά μας σημάδια τα σβήνω,
δυο ευχές στο κρεβάτι σου αφήνω
και σβήνω.

Ποτέ,
τέτοιο τέλος μαζί σου να ζήσω δε θέλω ποτέ,
κι αν ζήτουσες για σένα να σπάσω θα έλεγα ναι.
Όλα είναι δικά σου απόψε, μη φύγεις ποτέ!

Εγώ ο δυνατός,
για δες πως ραγίζω μπροστά σου,
και μοιάζω μικρός.
Χρειάζομαι τον ερώτα σου
να γίνω Θεός,
μα ο δρόμος να τρέξω κοντά σου κι απόψε κλειστός.

Εγώ ο δυνατός,
για πρώτη φορά στη ζωή μου
ας είμαι δειλός.
Σε θέλω μονάχα δική μου,
δε γίνεται αλλιώς,
μα πώς να ενωθούν, δεν μπορούνε,
σκοτάδι με φως.
Μα πώς να ενωθούμε καρδιά μου…

Written by Anna Tzouganaki