Με πνίγει κάτι… τ’ ανεξήγητο του τέλους
Σ’ αυτό το «φεύγω», της φωνής σου η χροιά
Η ομορφιά σου μου ‘χε μοιάσει στους αγγέλους
Αλλά σου λείπει απ’ το σώμα η καρδιά

Με πνίγει κάτι… στο σεντόνι τ’ άρωμά σου
Και τόσοι φίλοι που με παίρνουν, για να βγω
Τους βάζω βέτο, να μη λένε τ’ όνομά σου
Μα στην ανάσα που μου μένει, θα το πω

Πνίγομαι … η σιωπή σου θηρίο
Θηλιά το αντίο …πνίγομαι
Απ’ το άλλο μισό μου
Στον Παράδεισό μου… προδίδομαι
Πνίγομαι… στον αέρα που λήγει
Σε ψέμα που θίγει… πνίγομαι
Στ’ αφημένα σου ρούχα
Στην τρέλα που σου ‘χα… συντρίβομαι

Να με σώσεις με μια σου συγγνώμη
Να μου δώσεις φιλί της ζωής
Πώς επείγομαι, ν’ αλλάξεις γνώμη
Κι απόψε, καρδιά μου, να ‘ρθεις
Έλα… πνίγομαι

Με πνίγει κάτι σαν το κύμα του πελάγους
Κι εσύ καρδιά μου, του θανάτου το νησί
Η ιστορία είχε άστρο, όχι μάγους
Κι αυτό το άστρο… μου το έσβησες εσύ

Με πνίγει κάτι, σαν αέρας χαλασμένος
Σαν ένα βλέμμα που το τέλος εννοεί
«Κοιμήσου», λέει ο καθρέφτης ο σπασμένος
«Μην κάνεις βήμα, με μισή αναπνοή»

Written by Anna Tzouganaki