Δήμος Αναστασιάδης – Να Μου Εξηγήσεις
Θυμάμαι απ’ τη πρώτη μας στιγμή
Αισθάνθηκα πως ήσουνα εσύ
Έρωτας πολύ μεγάλος σαν να μην υπήρξε άλλος
Λες και μαζί σου είχα γεννηθεί
Θυμάμαι όταν σ’ είχα πρωτοδεί
Το βλέμμα σου βαθιά έχει χαραχθεί
Λες και είχε γιορτή η μοίρα όταν αγκαλιά σε πήρα
Μα τώρα είσαι κοφτερό γυαλί
Να μου εξηγήσεις γιατί
Μία σχέση μοναδική πνίγεται σε ωκεανούς
Που είναι για ανθρώπους δειλούς
Νόμιζα εσύ δε θα ανήκεις σ’ αυτούς
Να μου εξηγήσεις τ’ ακούς γιατί δε χωράει ο νους
Πως τα βήματά σου μπορούν εύκολα να υποχωρούν
Νόμιζα πως τέτοιες αγάπες τολμούν
Δεν τρέχουν μακριά να σωθούν
Θυμάμαι συναντήσεις τρυφερές
Ήθελες τα πάντα να μου λες
Νιώθαμε ακριβώς το ίδιο, τώρα την αγάπη κρύβω
Σε χίλιες μπόρες, θύελλες, σιωπές
Να μου εξηγήσεις γιατί
Μία σχέση μοναδική πνίγεται σε ωκεανούς
Που είναι για ανθρώπους δειλούς
Νόμιζα εσύ δε θα ανήκεις σ’ αυτούς
Να μου εξηγήσεις τ’ ακούς γιατί δε χωράει ο νους
Πως τα βήματά σου μπορούν εύκολα να υποχωρούν
Νόμιζα πως τέτοιες αγάπες τολμούν
Δεν τρέχουν μακριά να σωθούν
Δεν τρέχουν μακριά να σωθούν
Comments
This post currently has no comments.