Νίκος Οικονομόπουλος – Έκπτωτος Άγγελος

Στίχοι:
Δε βλέπω να ‘ρθει το πρωί,
Ούτε τον ήλιο να με βρει,
Να με ζεστάνει,
‘Eνα σκοτάδι αχανές,
Και του μυαλού μου οι φωνές,
Μ’ έχουν τρελάνει.

Στην απομόνωση που μ’ άφησες εσύ,
Που ‘χεις καρδιά συνηθισμένη να μισεί,
Δε βλέπω να ‘ρθει το πρωί,
Η απουσία σου μπορεί να με ξεκάνει.

Με την ψυχή μου δεν τα βρήκα πουθενά,
Στέγνωσα θάλασσες και γκρέμισα βουνά,
Γιατί εκείνα που τα ήθελα πολύ,
Ποτέ δεν ήρθαν.

Με τ’ όνειρό μου χτυπημένο στα φτερά,
‘Eξω απ’ του σύμπαντος την άρρωστη χαρά,
‘Eξω απ’ του κόσμου τα παραμύθια.

Πάνω μου, πάνω μου το λάθος,
‘Eκπτωτος άγγελος μονάχος,
Διώξε με απ’ την αγκαλιά σου,
Κόψε με από τα φτερά σου.

Πάνω μου δάκρυα και ευθύνες,
Πάνω μου μαχαιριές οι μνήμες,
Όλες οι νύχτες εκείνες που σαν το κερί,
‘Eλιωνες πάνω μου.

Δε βλέπω να ‘ρθει το πρωί,
Όλα τα χρώματα μαζί,
Κι όλους τους ήχους,
Εδώ σιωπή και μοναξιά,
Και έχω για μόνη συντροφιά,
Τέσσερις τοίχους.

Εξαφανίστηκε το γέλιο κι η χαρά,
Όλα κοντά μου κι όλα τόσο μακριά,
Δε βλέπω να ‘ρθει το πρωί,
Χωρίς εσένα να με βρει,
Ποτέ μου πάλι.

Με την ψυχή μου δεν τα βρήκα πουθενά,
Στέγνωσα θάλασσες και γκρέμισα βουνά,
Γιατί εκείνα που τα ήθελα πολύ,
Ποτέ δεν ήρθαν.

Με τ’ όνειρό μου χτυπημένο στα φτερά,
‘Eξω απ’ του σύμπαντος την άρρωστη χαρά,
‘Eξω απ’ του κόσμου τα παραμύθια.

Πάνω μου, πάνω μου το λάθος,
‘Eκπτωτος άγγελος μονάχος,
Διώξε με απ’ την αγκαλιά σου,
Κόψε με από τα φτερά σου.

Πάνω μου δάκρυα και ευθύνες,
Πάνω μου μαχαιριές οι μνήμες,
Όλες οι νύχτες εκείνες που σαν το κερί,
‘Eλιωνες πάνω μου.

Written by Anna Tzouganaki